Quinten Tarantula

Terwijl de rest van de freshies zich klaarmaakt om naar huis te gaan, ben ik blij dat ik er een dagje ‘voor mezelf’ aan vast heb geplakt. De kans dat ik nog eens terugkom op deze plek is klein en ik heb er nog lang geen genoeg van. Samen met collegae Gernant en Youri van het Russische kantoor gaan we naar een klein natuurreservaatje aan de rand van Leticia. Zelf de ‘echt wilde’ natuur ingaan wordt gezien de aanwezigheid van de rebellen hier sterk afgeraden door mijn Colombiaanse collega Verónica, en om haar niet te ongerust te maken volgen we braaf haar advies. Het heeft de hele nacht ontzettend hard geregend dus onze kanotocht over het riviertje door het reservaat is spectaculair, het water golft het bos uit. Een ontzettend grote tarantula hangt relaxed boven mijn kano, die tot mijn schrik vastzit. Irritant dat ik zo schril ga piepen als ik zulke spinnen zie, een oerinstinct dat boven komt. De gids pakt doodleuk het blad vast waar Quinten Tarantula opzit en ik kan me weer ontspannen.

Aan het einde van de tocht wordt ons de prachtige hut getoond waar we kunnen slapen, en het slangetje dat eronder zit wordt dan weer wel als gevaarlijk beschouwd. Vanaf de open plek in het bos kunnen we de vele vogels en enkele apen prachtig bekijken, zo’n plek waar je gewoon dagen tevreden om je heen kan zitten kijken. De leukste vogel is de putu, een soort kruising tussen een grote uil en een nachtkoekoek die heel hard zijn best doet om een boomstam te zijn. ’s Middags lopen we met een gids door het bos. Hij laat ons zien welke bomen op welke manier gebruikt worden door de Indianen. Bladeren worden touwen, mandjes en fluitjes, bast wordt drinken, stammen worden puzzels. Hij beweert dat het echt heel bijzonder is dat we een luiaard zien. Later horen we dat deze altijd braaf op dezelfde plek zit, te wachten op de volgende dwaze toerist.

Ik had verwacht dat ik de hele nacht met gespitste oren naar de nachtgeluiden zou luisteren maar om 9 uur ben ik diep in slaap en ik word pas weer wakker als het om 5 uur licht wordt. Ontbijten, klein wandelingetje rond de hut, dag zeggen tegen de huistarantula’s en het is al weer tijd om via het hotel naar het vliegveld te gaan. Gernant reist door naar Bolivia voor een bijeenkomst in de Pantanal. En ik maak me op voor een lange reis richting Amsterdam.

Thuis word ik verwelkomd door een prachtige welkomterugposter, een blinkend schoon huis en kindjes en vriend die meesmullen van mijn verhalen. Zal de geluksvogel al een wetenschappelijk beschreven soort zijn...?