Opgeblazen heuvels

Na de wat ontluisterende ontmoeting met bruinvissen in de verdrukking gaan we vandaag naar een natuurgebied dat niet alleen op papier beschermd is, maar ook in de praktijk een veilige haven is voor veel soorten. In dit geval met name trekvogels. Het eerste beeld door mijn verrekijker is een Japanse ooievaar die in 1 slok een paling probeert door te slikken. Een wat ambitieus project lijkt het en hij is er een half uur mee bezig. Verderop zie ik in één blik door de verrekijker vier soorten kraanvogels. Echt heel bijzonder.
Ook dit gebied is in gevaar als de sluis tussen het meer en de Yangtze wordt aangelegd. Het zou dan namelijk permanent onder water komen te staan. Terwijl die vogels hier juist zitten omdat het in de winter droogvalt. De voorgestelde oplossing van de overheid is het aanleggen van een dam om de natuurreservaten zodat het waterniveau aan te passen is. Dat brengt weer allerlei andere problemen met zich mee. Ook de baas van het reservaat, een jonge energieke kerel die écht van natuur blijkt te houden,maakt zich grote zorgen. Hij wil graag nauwer samenwerken met het WNF, en dan niet omdat hij nog grotere, luxere gebouwen wilt neerzetten, maar omdat WNF trainingen kan verzorgen, internationale aandacht voor het gebied kan krijgen etc.

’s Middags beklimmen we een heuvel met een pagode, daar gebouwd om de rampen die een aantal jaren achtereen plaatsvonden te beteugelen. Het helpt zegt men. Het uitzicht is prachtig. De heuvel ligt in een mooi gebiedje met mooie blauwe poeltjes en vreemde geologische gesteentes. Dacht ik. Het blijken heuvels te zijn die zijn afgegraven (opgeblazen?) voor stenen. Ik kan niet er maar niet aan wennen. Ik weet dat wij in Nederland ook erg ons best hebben gedaan om de natuur naar onze hand te zetten, maar hier in China gebeurt het in zo’n korte tijdspanne dat het allemaal zo pijnlijk zichtbaar is. Zoals mijn collega Li Lin stelt: jullie in Europa denken ik tijdspannes van een aantal jaren en ontwikkelen op basis daarvan de strategieën. Hier in China moeten de we denken in dagen, anders lopen we al weer achter de feiten aan.

’s Avonds reis ik naar Beijing waar ik om half 11 aankom. De ontmoeting met de kraanvogels lijkt al weer dagen achter me te liggen.