Moegepraat

Na een heerlijke nacht slaap duik ik met 20 collega’s de Yangtze in. Figuurlijk dan. Alle medewerkers van het benedendeel van de Yangtze die zich met zoetwater bezig houden hebben zich hier in Sjanghai verzameld om een nieuw programmavoorstel te ontwikkelen voor de aankomende 5 jaar. Het is uniek dat al deze mensen zo hun ideeën met elkaar kunnen uitwisselen, want ze werken verspreid over zo’n 2000 km Yangtze en zien elkaar bijna nooit.
In het verleden werd het Yangtzewerk aangestuurd als een verzameling losse projecten. We werken nu hard aan het smeden van een geïntegreerd programma, waarbij de WWF-ers aan de gehele Yangtze bijdragen aan dezelfde doelen. Dat is best een switch voor veel van hen want ze zijn meer gewend om vanuit de lokale belangen te denken.
Het is een lange maar geweldige dag. De collega’s hebben het laatste jaar enorm goed nagedacht hoe we echt een verschil kunnen maken voor bijvoorbeeld de Yangtzebruinvis. We hebben steeds beter in kaart waar die soort door wordt bedreigd. Een onderzoeker, medegefinancierd door WWF, bekrachtigt onze analyse. Het delven van zand en de scheepvaart zijn desastreus voor deze charmante Yangtzebewoner. Zijn leefgebied verdwijnt en raakt verstoord. Ook de effecten van de Drieklovendam zijn flink merkbaar. Op de verkeerde momenten komt er veel of juist weinig water de meren waar de bruinvis leeft binnen door de dam. Nieuwe plannen die WWF-China presenteert die dag klinken me als muziek in de oren. Meer dan ooit is de bruinvis topprioriteit en werken we niet alleen lokaal aan de bescherming van zijn leefgebied maar krijgen we het nodige beleidswerk ook steeds meer in de vingers. Nog een klein duwtje en de bruinvis krijgt de nationale beschermde status die de soort al lang heeft verdiend.
Zo werken we systematisch alle doelen door. Met één overeenkomst voor alle doelen: het gebrek aan voldoende financiering. Voor een aantal jaren is dit programma ondersteund door WWF-NL en WWF-UK, die daarvan ondersteuning ontving van de bank HSBC. Die laatste financiering wordt de aankomende 5 jaar waarschijnlijk gehalveerd. WWF-China kan wegens Chinese regelgeving nog steeds niet lokaal fondsen werven. Dus moeten we ons gaan beraden op welke zaken we niet meer kunnen gaan doen. Maar dat blijkt zoals altijd bij natuurbeschermers een stuk moeilijker dan nieuwe dingen verzinnen. Kill your darlings noemen we dat.
Moegepraat en -gegeten zak ik ‘s avonds nog even voor de laptop. Daar vind ik een email van dochter Wies, de eerste die ze ooit heeft verstuurd. Ze is 7, wil sinds kort schrijfster worden en oefent haar verhalen op mij. Wat fantastisch. Als je eenmaal kunt lezen en schrijven kun je je niet meer voorstellen hoe je het ooit zonder deed. Zo blijft ze veel makkelijker op de hoogte van mijn wel en wee op mijn reizen. Zoon Joep moet het nog even zonder doen. Die blijft via de paps en zijn zus wel op de hoogte.