Dag 4/5/6
Blijf op de hoogte en volg Esther
25 November 2012 | Bhutan, Thimphu
Waar te beginnen? We hebben een fantastische trip gehad. Na 6 uur van west naar oost te hebben gereden over een van de weinige wegen die Bhutan rijk is, komen we aan in de vallei van de zwartnekkraanvogels, Phobjikha. Dus hier overwinteren die vogels die ik in Tibet op verschillende plekken heb zien rondscharrelen en broeden. We zijn de bus nog niet uit of hun geroep schalt al over de velden. Dat maakt wat los in de groep, iedereen rent naar het uitkijkpunt. Het is echt een symbool voor ons hoge wetlandswerk en de meeste leden van het team zijn dol op deze kraanvogel.
We verblijven in het hotel van het klooster. Het is een prachtig klooster uit de 16e eeuw. De kraanvogels komen van hun zomervakantie uit drie richtingen terug de vallei in en ze schijnen dan altijd een paar rondjes om het klooster te vliegen om zich te orienteren. Ik dacht altijd dat dit een fabeltje was, maar er wordt me verzekerd dat dat wel degelijk waar is.
We hebben nog even vrij voordat we gaan vergaderen, en ik ga met Norbu, uit Tibet, het klooster in. In Tibet voelt een bezoek aan een klooster altijd danwel illegaal, dan wel een poppenkast. Wat een verschil met hier waar Boeddhisme volledig deel van de cultuur is. Helaas is de gebedshal dicht. Norbu kan zich enigszins verstaanbaar maken met zijn Tibetaans bij de jonge moniken. Ik vind ze eigenlijk altijd wel een klein beetje zielig, zo jong al zonder hun ouders. Worden ze eigenlijk wel genoeg geknuffeld? En hebben ze het niet vreselijk koud zo in die open kamertjes?
Als de avond valt en het donker genoeg is voor een powerpoint presentatie op een wit laken, gaan we weer met elkaar aan de slag. Pankaj uit Ladakh, India, houdt een bijna emotioneel pleidooi voor behoud van het team zoals het nu bestaat. We MOETEN blijven samenwerken roept hij op. We maken een inventarisatie waar we toekomstige programma’s op zouden kunnen formuleren: de Transhimalayas, de sneeuwpanter, de zwartnekkraanvogels, cultuur en biodiversiteit in de Himalaya, om maar enkele onderwerpen die de meesten van hen verbinden te noemen. Zondag zullen we conceptpapers per onderwerp gaan maken.
Verder vertelt Pankaj nog over de overtroming die 2 jaar geleden plaatsvond in Ladakh. Hij laat schokkende foto’s zien en vertelt hoe er met geld van WWF-Nederland aan noodhulp en wederopbouw is gedaan. Niet bepaald onze niche maar omdat WWF de enige internationale organisatie is die werkt in Ladakh was die steun hard nodig en hebben hij en zijn team veel mensen kunnen helpen, met dekens, eten, lampen op zonne-energie en wederopbouw van een school. Mooi bij-effect is dat WWF in Ladakh daarna geen kwaad meer kon doen bij de lokale bevolking.
Ik ga vroeg naar bed. Het is ijskoud in de kamers maar heerlijk warm onder de 4 lagen dekens. Ik merk dat ik toch wat last heb van de hoogte, een lichte hoofdpijn en een beetje naar adem happend bij het in slaap vallen. We zitten op 3000 meter hoogte, helemaal niet zo gek hoog, maar ik heb me er niet zoals anders op voorbereid door heel erg veel water te drinken. Maar met een paracetamolletje ben ik zo onder zeil.
De volgende dag ontbijten we in de opkomende zon, heerlijk. Vandaag gaan we het kraanvogelgebied in, maken een 2 uur durende wandeling door de vallei. De kraanvogels leven hier dicht op de mensen, eten landbouwresten zoals aardappels en radijs, heel anders dan in de afgelegen broedgebieden in de zomer. De medewerker van de Royal Society of the Protection of Nature of Bhutan, vertelt mooie verhalen. Over hoe liefdevol papa en mama kraanvogels (stelletje voor het leven) hun jongen opvoeden en hoe dezelfde papa en mama het jaar erop, als ze aan een volgende leg toe zijn, hun kuikens ruw op kop tikken om ze weg te jagen. En over het jaarlijkse kraanvogelfestival, waar mensen uit de hele streek op afkomen maar ook veel toeristen, goed voor de economie! Daar zou ik wel eens bij willen zijn, maar de kans dat ik Bhutan nog eens zal kunnen bezoeken acht ik niet groot. We zien tientallen kraanvogels op de velden en over ons hoofd vliegen.
Na weer zo’n heerlijke vegetarische lunch gaan we weer op pad, terug richting Thimpu. We slapen halverwege tussen de vallei en Thimpu aan een snelstromende rivier. Ik verheug me al op de nacht, niets zo lekker als slapen met het geluid van een wilde rivier op de achtergrond.
We verblijven in het hotel van het klooster. Het is een prachtig klooster uit de 16e eeuw. De kraanvogels komen van hun zomervakantie uit drie richtingen terug de vallei in en ze schijnen dan altijd een paar rondjes om het klooster te vliegen om zich te orienteren. Ik dacht altijd dat dit een fabeltje was, maar er wordt me verzekerd dat dat wel degelijk waar is.
We hebben nog even vrij voordat we gaan vergaderen, en ik ga met Norbu, uit Tibet, het klooster in. In Tibet voelt een bezoek aan een klooster altijd danwel illegaal, dan wel een poppenkast. Wat een verschil met hier waar Boeddhisme volledig deel van de cultuur is. Helaas is de gebedshal dicht. Norbu kan zich enigszins verstaanbaar maken met zijn Tibetaans bij de jonge moniken. Ik vind ze eigenlijk altijd wel een klein beetje zielig, zo jong al zonder hun ouders. Worden ze eigenlijk wel genoeg geknuffeld? En hebben ze het niet vreselijk koud zo in die open kamertjes?
Als de avond valt en het donker genoeg is voor een powerpoint presentatie op een wit laken, gaan we weer met elkaar aan de slag. Pankaj uit Ladakh, India, houdt een bijna emotioneel pleidooi voor behoud van het team zoals het nu bestaat. We MOETEN blijven samenwerken roept hij op. We maken een inventarisatie waar we toekomstige programma’s op zouden kunnen formuleren: de Transhimalayas, de sneeuwpanter, de zwartnekkraanvogels, cultuur en biodiversiteit in de Himalaya, om maar enkele onderwerpen die de meesten van hen verbinden te noemen. Zondag zullen we conceptpapers per onderwerp gaan maken.
Verder vertelt Pankaj nog over de overtroming die 2 jaar geleden plaatsvond in Ladakh. Hij laat schokkende foto’s zien en vertelt hoe er met geld van WWF-Nederland aan noodhulp en wederopbouw is gedaan. Niet bepaald onze niche maar omdat WWF de enige internationale organisatie is die werkt in Ladakh was die steun hard nodig en hebben hij en zijn team veel mensen kunnen helpen, met dekens, eten, lampen op zonne-energie en wederopbouw van een school. Mooi bij-effect is dat WWF in Ladakh daarna geen kwaad meer kon doen bij de lokale bevolking.
Ik ga vroeg naar bed. Het is ijskoud in de kamers maar heerlijk warm onder de 4 lagen dekens. Ik merk dat ik toch wat last heb van de hoogte, een lichte hoofdpijn en een beetje naar adem happend bij het in slaap vallen. We zitten op 3000 meter hoogte, helemaal niet zo gek hoog, maar ik heb me er niet zoals anders op voorbereid door heel erg veel water te drinken. Maar met een paracetamolletje ben ik zo onder zeil.
De volgende dag ontbijten we in de opkomende zon, heerlijk. Vandaag gaan we het kraanvogelgebied in, maken een 2 uur durende wandeling door de vallei. De kraanvogels leven hier dicht op de mensen, eten landbouwresten zoals aardappels en radijs, heel anders dan in de afgelegen broedgebieden in de zomer. De medewerker van de Royal Society of the Protection of Nature of Bhutan, vertelt mooie verhalen. Over hoe liefdevol papa en mama kraanvogels (stelletje voor het leven) hun jongen opvoeden en hoe dezelfde papa en mama het jaar erop, als ze aan een volgende leg toe zijn, hun kuikens ruw op kop tikken om ze weg te jagen. En over het jaarlijkse kraanvogelfestival, waar mensen uit de hele streek op afkomen maar ook veel toeristen, goed voor de economie! Daar zou ik wel eens bij willen zijn, maar de kans dat ik Bhutan nog eens zal kunnen bezoeken acht ik niet groot. We zien tientallen kraanvogels op de velden en over ons hoofd vliegen.
Na weer zo’n heerlijke vegetarische lunch gaan we weer op pad, terug richting Thimpu. We slapen halverwege tussen de vallei en Thimpu aan een snelstromende rivier. Ik verheug me al op de nacht, niets zo lekker als slapen met het geluid van een wilde rivier op de achtergrond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
